- Turystyka
- Namysłów Zielony Powiat
Śródleśne łąki - ścieżka między Dąbrówką Dolną a Zawiścią
Świt. Z ciemności nocy wyłaniają się pierwsze kontury sosen. Otacza nas niezmącona cisza - lasy wokół Szubienika szczelnie chronią tajemnice podmokłych łąk i utopisk. Mgłę przeszywa zwiastujący poranek donośny klangor żurawi, a jej biel przeradza się powoli w biały puch wełnianek.
Ścieżka rozpoczyna się w Dąbrówce Dolnej i naprzeciw budynku leśniczówki, obok której odchodzi w kierunku północnym gruntowa droga. Za zabudowaniami skręcamy w prawo, a następnie w lewo na most na rzece Bogacicy. Jest to jedna z głównych rzek płynących przez teren Stobrawskiego PK. Podmokłą dolinę rzeki porasta roślinność podobna do opisanej na przystanku drugim. Z łąk wjeżdżamy do lasu. Na drodze, szczególnie na nagiej wilgotnej ziemi, mamy możliwość dostrzec tropy pozostawione przez zwierzęta. Dwa z nich, podobne do siebie, należą do sarny i jelenia. Sarny najłatwiej zobaczyć zimą, gdy tworzą stada. Sarniątka nie wydzielają żadnego zapachu, więc są praktycznie niewyczuwalne dla psów i lisów. W trakcie naszych wycieczek możemy natknąć się na takie maleństwa. O obecności jeleni świadczą nie tylko tropy. We wrześniu głośne ryki samców ogłaszają rozpoczęcie godów zwanych rykowiskiem. Jeszcze innym śladem pozostawionym przez jelenie jest widoczna na pniach drzewa zdarta kora i ślady zębów, tzw. spałowanie. Po przejechaniu fragmentu drzewostanu z 30-40 –letnią drągowiną dojeżdżamy do oddziału 110-letniej sosny. Znajduje się tu pierwszy przystanek ścieżki – „Bór sosnowy”. Na obszarze kraju wyróżniamy dwie grupy borów szpilkowych: sosnowe i świerkowe. Mijamy bór sosnowy i dojeżdżamy do śródleśnej osady Szubienik. Z lewej strony dochodzi tu droga gminna (możemy nią dojechać samochodem od strony Lubnowa). Za wolnostojącym domem i ruinami dawnego gospodarstwa dochodzimy do alei 100 dębów szypułkowych. Po jej lewej stronie znajdują się podmokłe łąki, po prawej hodowlane.
Mniej więcej w połowie alei znajduje się drugi przystanek ścieżki – „Łąki Szubienik”. Ich eksploracja, ze względu na stojącą miejscami wodę, wymaga wcześniejszego przygotowania (odpowiednie obuwie). Są one ponadto oddzielone dość szerokim rowem, nad którym przerzucono most jedynie w miejscu, przy którym wyznaczono przystanek. Większość ważniejszych gatunków uda nam się jednak odszukać w rowie przylegającym do drogi. Podmokłe łąki to bogactwo różnorodnych gatunków turzyc. Równie bogaty jest świat ptaków. Na podmokłych terenach gnieżdżą się żurawie. Ciekawostką jest, że to, co dociera do nas jako pojedynczy modulowany okrzyk, powstaje ze zlania się głosów ptaków tworzących parę, które odzywają się jeden po drugim. W maju i czerwcu oprócz żurawi na łąkach spotykamy szereg innych rzadkich gatunków.
Wzdłuż alei dochodzimy do końca stawów. W tym miejscu zlokalizowany jest przystanek trzeci – „Stawy”. Stawy hodowlane Szubienik powstały niedawno – w latach 90-tych ubiegłego wieku. W okolicach miejsca, w którym się znajdujemy, planowana jest budowa platformy widokowej do obserwacji ptaków. Co roku jesienią, a niekiedy także w maju ze stawów spuszczana jest woda. Na osuszonym stawie zatrzymują się ptaki wodno-błotne, które poszukują tu pokarmu lub bezpiecznego miejsca odpoczynku podczas wędrówki. Mijamy stawy i wjeżdżamy do lasu. Po lewej stronie mijamy uprawę sosny, buka, dębu, brzozy i modrzewia. Modrzew został otoczony palikami jako szczególnie chętnie ogryzany przez zwierzynę.
Nieco dalej położony jest fragment boru sosnowego, a następnie las mieszany z udziałem buka, dębu, jodły i świerka. W miejscu tym, obok okazałego dębu, znajduje się czwarty przystanek – „Pomnik przyrody”. Pomnik przyrody jest formą ochrony przyrody obejmującą stare drzewa, grupy drzew, jaskinie, wodospady, głazy narzutowe, skałki itp., posiadającą umocowanie prawne w ustawie o ochronie przyrody. Obiekt chroniony w ten sposób powinien mieć tabliczkę z napisem „Pomnik przyrody prawem chroniony” zaopatrzony godłem. Na terenie Stobrawskiego PK uznano za pomniki przyrody 39 drzew lub grup drzew. W większości, podobnie jak pomnik, przed którym stoimy, są to dęby szypułkowe będące najbardziej długowiecznymi drzewami w Polsce. Mijamy płynący lasem Kluczborski Strumień i wyjeżdżamy do Zawiści. Tu koło kościoła z 1927 roku skręcamy w lewo i malowniczą, mało ruchliwą szosą jedziemy przez Kopalinę i Lubnów do Domaradzkiej Kuźni. Za Lubanowem po lewej stronie drogi mijamy niewielkie pagórki.
W tym miejscu zlokalizowany jest piąty przystanek ścieżki – „Wydmy”. W bardzo licznym zbiorze wydm Stobrawskiego Parku Krajobrazowego forma występująca koło Lubnowa należy do średnich pod względem rozmiarów i wysokości. Największe wydmy w parku sięgają do 25m oraz mają długość przekraczającą 4km. Obszary wydmowe koncentrują się głównie na rozległych równinach wodnolodowcowych między dolinami Stobrawy, Bogacicy, Budkowiczanki i Brynicy. Cześć obszarów wydmowych zlokalizowana jest w obrębie najstarszych części dolin rzecznych na tarasach powstałych w okresie ostatniego zlodowacenia. Łącznie długość wszystkich ciągów wydmowych w Stobrawskim Parku Krajobrazowym przekracza 250km. W Domaradzkiej Kuźni skręcamy w lewo obok drewnianej karczmy z oczątku XIX wieku. Wjeżdżamy do Dąbrowy Dolnej, gdzie mijamy kościół p.w. Matki Boskiej Śnieżnej z 1933 roku, po czym dojeżdżamy do miejsca, w którym rozpoczęliśmy wędrówkę*.
*Tekst oraz mapa użyte na stronie pochodzi z publikacji "Ścieżki przyrodniczo-krajoznawcze Stobrawskiego Parku Krajobrazowego" napisanej pod redakcją Macieja Gontarka i Krzysztofa Badory. Przewodnik wydany został przez Stowarzyszenie BIOS, Opole 2003.