Podsumowanie polskiej prezydencji w Radzie UE w zakresie polityki spójności

Pierwsza polska prezydencja w Radzie Unii Europejskiej dobiegła końca. Był to szczególny czas dla Unii Europejskiej, bowiem w czerwcu 2011 r. Komisja Europejska przedstawiła propozycję budżetu unijnego na lata 2014-2020, a następnie opublikowała pakiety propozycji legislacyjnych dla poszczególnych polityk, w tym dla polityki spójności. Polska prezydencja miała więc zaszczyt zainicjować oraz nadać ton i tempo formalnym negocjacjom.

Ponadto odczuwalne w państwach członkowskich i regionach konsekwencje kryzysu finansowo-gospodarczego zmobilizowały Unię Europejską do kontynuowania prac nad pomocą antykryzysową oraz nad zmianami w unijnych mechanizmach zarządzania gospodarczego. Te działania miały na celu zaradzenie obecnym problemom oraz przygotowanie gruntu pod harmonijny, zrównoważony rozwój w przyszłości.

Potencjał polityki spójności został dostrzeżony przez Komisję Europejską i odzwierciedlony w jej propozycjach legislacyjnych, a motto polskiej prezydencji – "Polityka spójności jako skuteczna, efektywna i terytorialnie zróżnicowana odpowiedź na wyzwania rozwojowe Unii Europejskiej" – okazało się trafne.

Osiągnięciem polskiej prezydencji jest niewątpliwie nadanie szybkiego tempa negocjacjom formalnym nad kształtem polityki spójności po 2013 roku. Równolegle zorganizowano dynamiczną debatę nieformalną, angażującą wielu aktorów poziomu unijnego, narodowego, regionalnego i lokalnego, jak również partnerów ekonomiczno-społecznych i ekspertów akademickich. Jej rolą było poszerzenie horyzontów debaty o przyszłości tej polityki, wzbogacenie jej o rekomendacje płynące z różnorodnych doświadczeń z zakresu szeroko rozumianego rozwoju terytorialnego, w tym miejskiego.

Wyniki przeprowadzonej przez polską prezydencję debaty w nurcie formalnym i nieformalnym są jednoznaczne: istnieje silna wola po stronie znacznej części państw członkowskich i ich regionów do zwiększenia efektywności polityki spójności zarówno poprzez silniejszą koordynację działań sektorowych, podniesienie jakości programowania strategicznego poprzez ukierunkowanie go na rezultaty, koncentrację tematyczną, wzmocnioną warunkowość i podejście terytorialne, a także poprzez pełniejsze wykorzystanie narzędzi monitorowania i ewaluacji. Konieczne jest również zmniejszenie obciążeń administracyjnych tak dla beneficjentów jak i instytucji zaangażowanych w realizację polityki spójności.

Źródło: http://www.mrr.gov.pl/aktualnosci/rozwoj_regionalny/Strony/podsumowanie_polskiej_prezydencji_Radzie_UE.aspx